Το 1969, το Υπουργείο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής χρηματοδότησε τη δημιουργία ενός δικτύου που συνέδεε τέσσερις υπερ-υπολογιστές. Ο ένας ήταν εγκαταστημένος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος 'Αντζελες, ο άλλος στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Μπάρμπαρα, ο τρίτος στο Πανεπιστήμιο Γιούτα και ο τέταρτος στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Στάνφορντ.Το δίκτυο ήταν κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε, αν για κάποιο λόγο ένα τμήμα του έβγαινε εκτός λειτουργίας το υπόλοιπο να λειτουργεί χωρίς βοήθεια.
Στα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας του δικτύου συνδέθηκαν με αυτό 20 ακόμα υπολογιστές, στα επόμενα οκτώ χρόνια συνδέθηκαν άλλοι 200, πολλοί από τους οποίους ήταν εγκαταστημένοι στην Ευρώπη.Το 1974 δόθηκε στο δίκτυο το όνομα Internet.Την ίδια χρονιά άρχισε να χάνει τη στρατιωτική ιδιότητά του, και έως το 1989 οι συνδεδεμένοι υπολογιστές στο δίκτυο είχαν φτάσει τους 100.000. Από εκεί και πέρα η ανάπτυξη του Ιnternet ήταν εκρηκτική. 'Εως τις αρχές του 2000 είχαν συνδεθεί σε αυτό 180.000.000 υπολογιστές. Από τότε τι να μετρηθεί! Οι υπολογιστές που συνδέονται στο Internet διπλασιάζονται κάθε λίγους μήνες.
Στο Internet δεν υπάρχει μια κεντρική εξουσία. Υπάρχει μόνο μια κοινότητα, η οποία τυποποιεί και συντονίζει τις υπηρεσίες και τον τρόπο λειτουργίας του. Η καλή θέληση και η καλή συμπεριφορά μεταξύ των χρηστών αποτελεί το συνδετικό κρίκο όλων των υπολογιστών του Internet.
Τη βάση του Internet αποτελούν οι απλοί χρήστες, δηλαδή εμείς, που έχουμε συμφέρον να δουλέυει, για να μας παρέχει επικοινωνία με άλλους χρήστες και να μας προσφέρει πληροφορίες και υπηρεσίες από όλο τον κόσμο. Ως απλοί χρήστες χρησιμοποιούμε ένα απλό προσωπικό υπολογιστή, που μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα (stand alone) ή να είναι συνδεμένος σε ένα τοπικό δίκτυο (π.χ στο δίκτυο του σχολικού εργαστηρίου).
Με modem, οι αυτόνομοι προσωπικοί υπολογιστές ή τα τοπικά δίκτυα συνδέονται τηλεφωνικά με έναν κόμβο (node) ή αλλιώς με ένα σημείο παρουσίας του internet. Ο κόμβος αποτελείται από υπολογιστές και εξυπηρετεί μια μικρή γεωγραφική περιοχή (πόλη, νομό, γεωγραφικό διαμέρισμα). Ο κόμβος είναι συμβεβλημένος με έναν οργανισμό ή με μια εταιρία (ή ανήκει σε έναν οργανισμό ή σε μια εταιρία), που ονομάζεται παροχέας υπηρεσιών Internet (Internet service provider-ISP) ή απλώς παροχέας. Στην Ελλάδα γνωστοί παροχείς είναι ο Otenet, η Forthnet, η Compulink, η Acropolis, η Hellas On Line, η Matrix, η Hellas Net κ.α.
Κάθε παροχέας έχει συνδεδεμένους σε εθνικό επίπεδο όλους τους περιφερειακούς κόμβους του με τηλεπικοινωνιακές γραμμές, τις οποίες νοικιάζει από τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς (π.χ.τον ΟΤΕ). Τα μεγάλα κομβικά σημεία του παροχέα είναι συνδεδεμένα με γραμμές μεγάλης ταχύτητας μετάδοσης (π.χ. 2Mbps), οι οποίες αποτελούν τον τηλεπικοινωνιακο άξονα του παροχέα και συνηθίζεται να ονομάζονται ραχοκοκκαλιά ( backbone).
Σε διεθνές τώρα επίπεδο ο παροχέας φροντίζει να συδεθεί με άλλους χρησιμοποιώντας μεγάλης ταχύτητας τηλεπικοινωνιακά κανάλια (μπορεί και δορυφορικά). Η διασύνδεση των παροχέων σε διεθνές επίπεδο ολοκληρώνει το Internet παγκοσμίως.
Στο προηγούμενο μάθημα είδαμε ότι για να επικοινωνήσουν οι υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι σε ένα δίκτυο, πρέπει να ακολυθούνται προκαθορισμένοι κανόνες, που ανήκουν σε ένα πρωτόκολλο.Το ίδιο συμβαίνει ξαι στην περίπτωση του Internet.Όλοι οι υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι με το Internet. Όλοι οι υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι με το Internet μπορούν και συνομιλούν, γιατί η επικοινωνία τους βασίζεται σε ένα πρωτόκολλο. Το πρωτόκολλο αυτό είναι γνωστό ως TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol).
Σύμφωνα με τους κανόνες αυτού του πρωτοκόλου κάθε μήνυμα τεμαχίζεται και συσκευάζεται σε πακέτα. Πάνω στα πακέτα γράφεται η διεύθυνση τόσο του υπολογιστή-αποστολέας όσο και του υπολογιστή-παραλήπτη.Τα πακέτα παραδίδονται στον κόμβο του τοπικού παροχέα, αυτός με την σειρά του τα παραδίδει σε κάποιο κεντρικό υπολογιστή του παροχέα κ.ο.κ. Ο κάθε υπολογιστής που μεσολαβεί δουλεύει σαν ταχυδρομικός υπάλληλος και προωθεί τα πακέτα σύμφωνα με την διεύθυνση του παραλήπτη που διαβάζει επάνω τους. Απο υπολογιστή σε υπολογιστή κάποια στιγμή τα πακέτα φτάνουν στον υπολογιστή-παραλήπτη. Εκεί συναρμολογούνται σε μήνυμα.
Οι διευθύνσεις των υπολογιστών στο Internet δεν ορίζονται τυχαία. Δημιουργούνται σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί και ονομάζονται IP διευθύνσεις (IP address-Internet Protocol Addresses). Οι διευθύνσεις IP αποτελούνται από τέσσερις ακέραιους θετικούς αριθμούς, μικρότερους του 256, χωρισμένους με τελείες. Για παράδειγμα, η σειρά των αριθμών:
194.177.193.12
αποτελεί μια διεύθυνση IP ενός υπολογιστή, η σειρά:
212.205.64.3
μια άλλη, η σειρά:
124.102.10.80
μια άλλη διεύθυνση IP.
Οι υπολογιστές δεν έχουν πρόβλημα να '' αποστηθίζουν'' διευθύνσεις αυτής της μορφής. Αντίθετα, για τους ανθρώπους αυτούς ο τρόπος παράστασης είναι υπερβολικά δύσκολος (θα το αντιληφθήκατε άλλωστε). Οι άνθρωποι θυμούνται ευκολότερα διευθύνσεις που σχηματίζονται από λέξεις οι οποίες προκαλούν κάποιο συνειρμό. Για παράδειγμα, είναι ευκολότερα να θυμόμαστε το συμβολικό όνομα:
tilemachos.otenet.gr
δηλαδή υπολογιστής Τηλέμαχος (tilemachos), του δικτύου του ΟΤΕ (otenet), στην Ελλάδα (gr), ή
atlas.cc.uoa.gr
δηλαδή υπολογιστής Άτλας (atlas), του υπολογιστικού κέντρου (cc, computer center), του Πανεπιστημίου Αθηνών (uoa-University of Athens) στην Ελλάδα (gr), ή
moon.apollo.nasa.gov
δηλαδή υπολογιστής Σελήνη (moon), στο υποδίκτυο Απόλλων (appolo), του δικτύου της ΝΑSA, που είναι κυβερνητικός φορέας (gov-goverment), ή
lika.cameras.kodak.com
δηλαδή υπολογιστής Λάικα (lika), του υποδικτύου κάμερες (cameras) της kodak, που είναι εμπορική εταιρεία (com-commercial).
Στο συμβολισμό που παρουσιάσαμε παρατηρήστε ότι γράφεται πρώτα το συμβολικό όνομα του υπολογιστή, μετά το όνομα του δικτύου στο οποίο ανήκει, και τέλος ένας προσδιοριστής που χαρακτηρίζει τη χώρα στην οποία ανήκει το δίκτυο ή τη δραστηριότητα του δικτύου. Το συμβολικό όνομα ονομάζεται όνομα περιοχή (domain-name).
|
Στο διπλανό πίνακα φαίνονται οι κυριότερες κατηγορίες προσδιοριστών που εμφανίζονται σε ονόματα περιοχές του Internet. |