Το γκολφ υπήρξε ολυμπιακό άθλημα μόνο σε δύο Ολυμπιάδες: το 1900 στο Παρίσι και το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Στη συνέχεια αφαιρέθηκε από το ολυμπιακό πρόγραμμα, ως επαγγελματικό άθλημα. Έκτοτε δεν εντάχθηκε ξανά, αν και διεξάγεται σε άλλες διοργανώσεις, όπως η Πανεπιστημιάδα, οι Μεσογειακοί Αγώνες και οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας. Το 1900 διεξήχθησαν τόσο ανδρικό όσο και γυναικείο ατομικό αγώνισμα, ενώ το 1904 έγιναν μόνο αγώνες ανδρών, ατομικός και ομαδικός. Ο Άλμπερτ Λάμπερτ από τις ΗΠΑ ήταν ο μοναδικός αθλητής που συμμετείχε και στις δύο Ολυμπιάδες. Πήρε το ασημένιο στο ομαδικό αγώνισμα του 1904.
Στην δεκαετία του 1970 άρχισαν να διεξάγωνται οι πρώτοι αγώνες kickboxing, ενώ το 1977 ιδρύθηκε και η παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος, η World Kickboxing Association (WKA). Το αγωνιστικό kickboxing χωρίζεται στο ερασιτεχνικό kickboxing, στο οποίο οι αθλητές φοράνε προστατευτικά, και στο επαγγελματικό όπου δεν επιτρέπεται η χρήση τους. Η μεγαλύτερη διοργάνωση του kickboxing σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το Κ-1. Την Ελλάδα στο επαγγελματικό kickboxing εκπροσωπεί ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μιχάλης Ζαμπίδης, ο οποίος με τις νίκες του στο Ιαπωνέζικο και στο Αυστραλιανό Κ-1, έχει ενταχθεί ανάμεσα στους κορυφαίους kickboxers του κόσμου. Υπάρχουν πολλά αγωνιστικά στυλ στο kickboxing και διαβάθμιση σ'αυτά, το full contact, semi contact, light ή medium contact, body contact και τα low kicks. Επίσης υπάρχουν πολλά αθλήματα που σχετίζονται με το kickboxing και ποικίλουν ανάλογα με την χώρα προέλευσης τους. Το πιο γνωστό απ'αυτά είναι το Μάι Τάι, ή Τάι μπόξινγκ, που είναι το εθνικό άθλημα της Ταυλάνδης και αποτελείται απ' το παραδοσιακό Μούι τάι, το Μούι μπόραν, και το αγωνιστικό. Οι τεχνικές της ταυλανδέζικης πυγμαχίας είναι ίδιες με αυτές του kick boxing με την διαφορά ότι στο Μάι Τάι επιτρέπεται η χρήση των αγκώνων και των γονάτων. Άλλο γνωστό στυλ του kickboxing είναι το Savate το οποίο προέρχεται απ την Γαλλία και οι τεχνικές του είναι σχεδόν ίδιες με αυτές του αμερικάνικου kickboxing.
Η άρση βαρών είναι αγωνιστικό ατομικό άθλημα που συμπεριλαμβάνεται και στους Ολυμπιακούς Αγώνες και διεξάγεται σύμφωνα με κανόνες που έχει θεσπίσει η Διεθνής Ομοσπονδία Άρσης Βαρών (IWF). Στόχος του αθλητή είναι να σηκώσει ένα διαλτήρα (κοινώς μπάρα), μήκους περίπου 2 μέτρων, όπου στις άκρες του φέρει προσαρμοσμένα προσθαφαιρετά δισκοειδή βάρη. Το αγώνισμα διακρίνεται σε πολλές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος του αθλητή. Οι αθλητές του αγωνίσματος αυτού ονομάζονται αρσιβαρίστες. Η ηλικία ενασχόλησης με την άρση βαρών για παιδιά και εφήβους ξεκινά από την ηλικία των 12-13 ετών1, ενώ σε μικρότερη ηλικία τα παιδιά εξασκούνται κυρίως στην εκμάθηση της τεχνικής με τη χρήση ξύλινης μπάρας (χωρίς βάρη) και σε παιγνιώδεις δραστηριότητες. Οι αθλητές που επιθυμούν να ασχοληθούν με την άρση βαρών θα πρέπει προηγουμένως να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις καρδιάς, σπονδυλικής στήλης και κοιλιακών μυών που θα πρέπει να βρεθούν σε πολύ καλή, (άριστη), κατάσταση.
ΠΗΓΕΣ: el.wikipedia.org/wiki/Κικ_μπόξινγκ
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CF%83%CE%B7_%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD
https://en.wikipedia.org/wiki/Golf
ΣΥΝΤΑΞΗ: ΘΩΜΑΣ ΖΗΣΗΣ,ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΗΓΟΣ,ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΡΟΣΟΣ